Ռուբինյաններ, հայ իշխանական և թագավորական տոհմ Կիլիկյան Հայաստանում (1080–1219)։ Նահապետն ու անվանադիրն է մեծ իշխան Ռուբենը։ Նա աքսորյալ Գագիկ Բ թագավորի դավադրական մահից հետո նրա թիկնապահներից էր, ով գլխավորել է Լեռնային Կիլիկիայի հայերի պայքարը Բյուզանդական կայսրության դեմ, թոթափել նրա գերիշխանությունը, հիմնադրել անկախ և կայուն հայկական իշխանապետություն։ Ռուբեն Ա–ին գործակցել է եղբայրը՝ Թորոսը, որն իր Արտա դստերը կնության տալով Պաղտին I թագավորին՝ դաշնակցային կապեր էր հաստատել Երուսաղեմի խաչակրաց պետության հետ։ Ռուբեն Ա–ի ավագ որդին և հաջորդը՝ Կոստանդին Ա, ազատագրել է հայկական մի շարք նոր գավառներ, քաղաքներ ու բերդեր։ Վերակառուցել է Վահկա բերդը և 1098–ին հռչակել իշխանապետության մայրաքաղաքն ու գահանիստը։ Դաշնակցային կապեր է հաստատել Եդեսիայի դքսության հետ, որն ամրապնդվել է նրա դստեր և Ջոսլին I դքսի ամուսնությամբ։ Կոստանդին Ա–ի ավագ որդին և հաջորդը՝ Թորոս Ա, 1104–ին բյուզանդական տիրապետությունից մասամբ ազատագրել է Դաշտային Կիլիկիան՝ Սիս և Անարազաբա քաղաքներով, 1107–ին իշխան Գող Վասիլի օգնությամբ Բերդուսի մոտ ջախջախել սելջուկյան թուրքերին՝ կանխելով նրանց առաջխաղացումը, 1111–ին հույներից ազատագրել է Կնդռոսկավիս բերդը։ Բյուզանդական Ալեքսիոս I կայսրը հարկադրված ճանաչել է Թորոս Ա–ի ինքնավարությունը։ Թորոս Ա որդիներ Կոստանդինը և Օշինը մահացել են հավանաբար դեռևս հոր կենդանության օրոք։ Ուստի գահը ժառանգել է Թորոս Ա–ի կրտսեր եղբայր Լևոն Ա, նրա տաղանդավոր զորավար ու գահակիցը։ Գահակալման սկզբին Լևոն Ա, հակահարված հասցնելով սելջուկյան թուրքերի և խաչակիր ասպետների ոտնձգություններին, ամրապնդել է երկրի հյուսիսային և արևելյան սահմանները, իսկ 1132–ին բյուզանդացիներից ազատագրել է Դաշտային Կիլիկիան։ Հալեպի Զանգի ամիրայի և Եդեսիայի դուքս Ջեսլին II–ի դաշնակցությամբ Լևոն Ա պարտության է մատնել Անտիոքի դքսության և Երուսաղեմի թագավորության միացյալ ուժերին, ընդարձակել երկրի սահմանները հարավ–արևելքում։ Սակայն 1137–ի ամռանը բյուզանդական նարխուժների դեմ 35–օրյա հերոսական դիմադրությունից հետո, կնոջ և որդիներ՝ Ռուբենի ու Թորոսի (Թորոս Բ) հետ գերեվարվել է։ Կոստանդնուպոլսում բանտարկված Լևոն Ա և նրա գահաժառանգ որդի Ռուբենը սպանվել են, իսկ Թորոս Բ փախել է և եղբայրների՝ Ստեփանեի ու Մլեհի օգնությամբ վերականգնել ընդհատված պետականությունը։ Կիլիկյան Հայաստանի նվաճման նոր փորձերը ավարտվել են բյուզանդական զորքերի պարտությամբ, կայսրությունը հարկադրված ճանաչել է Թորոս Բ–ի իշխանապետույունը՝ նրան մեծարելով ,Պան Սեբաստոս» տինղոսով։ Ստեղծելով մշտական և մարտունակ բանակ՝ Թորոս Բ ընդարձակել և ամրապնդել է երկրի սահմանները, գահի շուրջ կենտրոնացրել հայ ավատատերտներին, զբաղվել շինարարական աշխատանքներով։ Թորոս Բ–ին հաջորդել է Մլեհ եղբայրը, որը գահակալման սկզբնական տարիներին Հալեպի ամիրա Նուր ադ–Դինի զինակցությամբ ջախջախել է Անտիոքի դքսության և Երուսաղեմի թագավորության ուժերը, երկրից վտարել խաչակիր ասպետների հոգևոր օրդեններին, ապա բյուզանդացիներից ազատագրել Դաշտային Կիլիկիան։ 1173–ին Մլեհը վերակառուցել է Սիս քաղաքը և մայրաքաղաքը Վահկայից տեղափոխել այնտեղ։ Դաժանորեն պատժել և հալածել է իր նոր քաղաքական գծին ընդդիմացող իշխաններին ու լատինամետ կղերականներին, որի համար շուտով զոհվել է պալատական դավադրությամբ։ Թաղվել է Մեծ քարի վանքում։ Մլեհին հաջորդել է նրա Ստեփանե եղբոր ավագ որդին՝ Ռուբեն Գ։ Իր գահակից եղբոր և տաղանդավոր զորավար Լևոնի աջակցությամբ Ռուբեն Գ 1180–ական թթ վերջնականապես ազատագրել է Ալեքսանդրետից մինչև Սելևկիա ձգվող ծովեզերքը, հենակետերը Կիլիկյան Հայաստանում։

Ռուբինյանների գահացանկը

1. Ռուբեն Ա 1080-1095
2. Կոստանդին Ա 1095-1100
3. Թորոս Ա 1100-1129
4. Լևոն Ա 1129-1137
5. Թորոս Բ 1145-1169
6. Ռուբեն Բ 1169
7. Մլեհ 1169-1175
8. Ռուբեն Գ 1175-1187
9. Լևոն Բ 1187-1219

1. Ինչպես ձևավորվեց Ռուբինյանների թագավորությունը

Իշխանության հիմքը դրվել է 1080 թվականին Բագրատունիների շառավիղ՝ Ռուբինյանների կողմից։ Ռուբեն Ա 1080թ. Լեռնային Կիլիկիայում հիմնադրեց Ռուբինյանների իշխանությունը: Ռուբենը բյուզանդացիներից գրավեց Լեռնային Կիլիկիայի մի մասը: 1198 թվականին Լևոն Բ Մեծագործի թագադրումով Կիլիկյան Հայաստանը վերածվեց Կիլիկիայի հայկական թագավորության։

2. Ինչ քայլեր է կատարել Ռուբեն Ա- ն

 Ռուբինյան հարստության հիմնադիրն է եղել։ 1080-ին ապստամբել է Բյուզանդիայի դեմ և Լեռնային Կիլիկիայում ստեղծել անկախ իշխանապետություն, որը հետագայում հայկական գերիշխան պետության (Կիլիկիայի Հայոց Թագավորության) հիմքը հանդիսացավ։

3. Ինչ հարաբերությունների մեջ էր Կոնստանդին Ա-ն Խաչակրաց արշավանքների կազմակերպիչների հետ

 Դստերը կնության տվեց Եդեսիայի կոմս Ժոսլինին (Ջոսլին) և փոխօգնության դաշինք հաստատեց նրա հետ։ Կոստանդինի շիրիմն ամփոփվել է Կաստալոն վանքում։ Օգնեց խաչակիր ասպետներին Անտիոքի, Եդեսիայի և Երուսաղեմի գրավման ժամանակ, որի համար ստացավ դքսի և մարկիզի տիտղոսներ։

4. Ինչ քայլեր կատարեց Թորոս Ա- ինը Հայոց իշխանապետությունը ամրապնդելու գործում

Երկրից վտարել է բյուզանդական զորքերին, միավորել է Դաշտային Կիլիկիան։ Ջախջախել է Իկոնիայի սուլթանության նախահարձակ զորքերին և երկիրը մաքրել սելջուկ–թուրքերից։ Պետության արևելյան սահմաններն ամրապնդելու նպատակով իր դուստր Արտային կնության է տվել Եդեսիայի դուքս Բալդուին II–ին և դաշնակցել նրան՝ ընդդեմ մուսուլմանական ամիրայությունների։ Հարաբերությունները բարելավել է Բյուզանդիայի կայսեր՝ Ալեքսիոսի հետ և արժանացել «Առաջին Սեբաստոս» տիտղոսին։

5. Ինչպիսի քաղաքականություն է վարել Լևոն Ա- ն

Լևոնը պարտության մատնեց Ռայմոնդին և վերստին գրավեց հիշյալ քաղաքները, սակայն հաշտվում են։ Լևոնը հերոսական դիմադրություն կազմակերպեց 1137 թվականի հուլիսին Կիլիկիա ներխուժած բյուզանդական մեծաթիվ ուժերի դեմ։ Սակայն շրջապատման մեջ ընկնելով, անձնատուր եղավ Հովհաննես Կոմնենոս կայսրին։

1. Կառուցել ֆունկցիայի գրաֆիկը և գտնել արժեքների բազմությունը

ա) y = 2^x

x- 0, 1, -1, 2, -2

y- 1, 2, 1/2, 4, 1/4

E (y) = (0, +oo)

գ) y = -5^x

x- 0, 1, -1, 5, -5

y- 1, 3, 1/3, 5, 1/5

դ) y = (1,5)^x – 4

Мы стояли в местечке ***. Жизнь армейского офицера известна. Утром ученье, манеж; обед у полкового командира или в жидовском трактире; вечером пунш и карты. В *** не было ни одного открытого дома, ни одной невесты; мы собирались друг у друга, где, кроме своих мундиров, не видали ничего. Один только человек принадлежал нашему обществу, не будучи военным. Ему было около тридцати пяти лет, и мы за то почитали его стариком. Опытность давала ему перед нами многие преимущества; к тому же его обыкновенная угрюмость, крутой нрав и злой язык имели сильное влияние на молодые наши умы. Какая-то таинственность окружала его судьбу; он казался русским, а носил иностранное имя. Некогда он служил в гусарах, и даже счастливо; никто не знал причины, побудившей его выйти в отставку и поселиться в бедном местечке, где жил он вместе и бедно и расточительно:

ходил вечно пешком, в изношенном черном сертуке, а держал открытый стол для всех офицеров нашего полка. Правда, обед его состоял из двух или трех блюд, изготовленных отставным солдатом, но шампанское лилось притом рекою. Никто не знал ни его состояния, ни его доходов, и никто не осмеливался о том его спрашивать. У него водились книги, большею частию военные, да романы. Он охотно давал их читать, никогда не требуя их назад; зато никогда не возвращал хозяину книги, им занятой. Главное упражнение его состояло в стрельбе из пистолета. Стены его комнаты были все источены пулями, все в скважинах, как соты пчелиные. Богатое собрание пистолетов было единственной роскошью бедной мазанки, где он жил. Искусство, до коего достиг он, было неимоверно, и если б он вызвался пулей сбить грушу с фуражки кого б то ни было, никто б в нашем полку не усумнился подставить ему своей головы. Разговор между нами касался часто поединков; Сильвио (так назову его) никогда в него не вмешивался. На вопрос, случалось ли ему драться, отвечал он сухо, что случалось, но в подробности не входил, и видно было, что таковые вопросы были ему неприятны. Мы полагали, что на совести его лежала какая-нибудь несчастная жертва его ужасного искусства. Впрочем, нам и в голову не приходило подозревать в нем что-нибудь похожее на робость. Есть люди, коих одна наружность удаляет таковые подозрения. Нечаянный случай всех нас изумил. Однажды человек десять наших офицеров обедали у Сильвио. Пили по-обыкновенному, то есть очень много; после обеда стали мы уговаривать хозяина прометать нам банк. Долго он отказывался, ибо никогда почти не играл; наконец велел подать карты, высыпал на стол полсотни червонцев и сел метать. Мы окружили его, и игра завязалась. Сильвио имел обыкновение за игрою хранить совершенное молчание, никогда не спорил и не объяснялся. Если понтёру случалось обсчитаться, то он тотчас или доплачивал достальное, или записывал лишнее. Мы уж это знали и не мешали ему хозяйничать по-своему; но между нами находился офицер, недавно к нам переведенный. Он, играя тут же,

Ты прекрасная, нежная женщина,
Но бываешь сильнее мужчин.
Тот, кому ты судьбой обещана,
На всю жизнь для тебя один.

Он найдет тебя, неповторимую,
Или, может, уже нашел.
На руках унесет любимую,
В мир, где будет вдвоем хорошо.

Ты сильна красотой и женственна
И лежит твой путь далеко.
Но я знаю, моя божественная,
Как бывает тебе нелегко.

Тают льдинки обид колючие
От улыбки и нежных слов.
Лишь бы не было в жизни случая,
Когда милый предать готов.

Назначеньем своим высокая,
Дочь, подруга, невеста, жена,
Невозможно постичь это многое,
Где разгадка порой не нужна.

А нужны глаз озера чистые
И твой добрый и светлый смех.
И смирюсь, покорюсь, не выстою
Перед тайной улыбок тех…

 

анали—

Так приятно, когда поэт знает, что женщины сильны не только красотой, но и женской силой. Поэт понимает душевную боль женщины, девушки, невесты, всех остальных, их различий. Проблема предательства — самый главный вопрос, который на мгновение затрагивает поэт, нельзя предавать любимого человека, но он этого ждет. Самые приятные строчки, которые мне понравились: «Так понять невозможно.
Где иногда диктант не нужен.>> Поскольку в этих строках есть что сказать, я так счастлив после прочтения этого стихотворения, что поэт понимает каждую мелочь, касающуюся женщин. Также говорят, что женщинам нужны чистые глаза озера, то есть искренность, простота, которая помогает женщинам в каждом вопросе, а ложь не приводит ни к каким результатам. Говорят, что женщины смягчают сердце нежными словами, но он сожалеет, что есть возможность их предать, если бы не это, мир без предательства был бы таким прекрасным только в искренности. Вполне возможно, что поэт понимает և упоминает, что женщины сильнее мужчин, но больше хоккея. Поэт был готов увести возлюбленную в мир, где были только они двое, но предательство их разлучило.

Մենք ընկեր Նելլիի հետ միասին այցելել էինք՝ <<Պլաստիկ շշերի վերամշակման գործարան>>։ Շատ հետաքրքիր անցավ, այնտեղ շշերը աղում էին և վերամշակում, որից հետո վաճառում են Ռուսաստանին։ Գործարանում շրջեցինք, այնտեղ տեսա տարատեսակ գործիքներ, որոնցով առանձնացնում, լվանում, աղում էին։ Շշերը բոլորը միասին չէին աղում առանձնացնում էին ըստ գույների՝ հետո նոր աղում։ Աղալուց հետո լցնում են մեծ մեշոկների մեջ և փաթեթավորում վաճառքի համար։ Աշխատակիցները շատ բարեհամբույր էին մեզ հետ՝ ամեն ինչը բացատրում էին և ցույց տալիս։ Ճանապարհը երկար չէր, այն գտնվում էր Չարբախում։ Բակում ես հանդիպեցի ստվարաթղթերի մեծ կույտի, դրանք կարելի է ասել ունեին գեղեցիկ տեսք և հետաքրքիր էին։ Շրջայցից հետո վերադարձանք Երևան՝ քոլեջի բակ և վերադարձանք տուն։

Մենք այցելել էնք Արարատի մարզ՝ Խոսրովի արգելոց, Տափի բերդ, Սուրբ Կարապետի վանք։ Ճանապարհը շատ հաճելի էր իր բազմազան տեսարաններով։ Օրը այդքան էլ տաք չէր, բայց հիանալի օր անցկացրեցինք։ Մեզ հետ էին Պատվելի Թամարը, Մարիամ Մինասովնան, ընկեր Մարիամը, ընկեր Դիանան։ Երբ հասանք Տափի բերդի մոտակայք, այնտեղից ոտքով ճանապարհի կեսը շարունակեցինք, քայլելով, մագուր օդ շնչելով, ընկերներով խոսելով՝ զրուցելով, անցանք երկար ճանապարհ և ի վերջո հասանք տեղ։ Տափի բերդը հեռվից փայլում էր և շատ չքնաղ էր ամեն ինչով։ Մոտեցանք բարձրացանք բարձունքը, բերդը կիսաքանդ էր, սակայն իր գեղեցկությունը չէր կորցրել։ Բերդի մեջ կար եկեղեցի այն հիասքանչ էր, ներսում Սուրբ Աստվածածնի և Հիսուսի նկարներից կային, որոնք տարբերվում էին մյուսներից։ Այնտեղ փոքրիկ սուրբ գրքեր կային, որոնց մեջ ես որոշեցի երազանք գրել փոքրիկ թղթի վրա և դնել այդ գրքի մեջ, որպեսզի երազանքս իրականակա։ Քանի որ քաղցած էինք, որոշեցինք հաց ուտել, մի փոքր էլ մնացինք տեղանքը ուսումնասիրելու, հետո նոր շարժվեցինք դեպի՝ Սուրբ Կարապետի վանք։ Այնտեղ, երբ հասանք՝ տարածքը ձյունոտ էր և շատ ցուրտ։ Չնայած այդ ամենին տեսարանների գեղեցկությանը չափ ու սահման չկար, քանի որ շրջապատված էին կանաչապատ անտառներով և բազում երկար ճանապարհներով։ Բնությունը ամենից շատը ինձ դուր եկավ նրանով, որ բնության շնորհիվ մագուր օդ էինք շնչում։ Կրկին շրջայց կատարեցինք տեղանքը ուսումնասիրեցինք և ի վերջո շարժվեցինք դեպի Երևան։ Հոգնած էինք, սակայն ավտոբուսի մեջ կուրսեցիներով խաղեր էինք կազմակերպել, որի արդյունքում ամեն ինչ անցավ շատ հիանալի։

1. Դիցուք f (x) = x^1/7: Բաղդատել թվերը

ա) f (15) > f (14)

բ) f (5,3) < f (5,4)

գ) f (0) < f (8,3)

2. Դիցուք f (x) = 15<x: Բաղդատել թվերը

ա) f (9) > f (7)

բ) f (5,3) > f (5,4)

գ) f (-22) < f (-20)

դ) f (-3,2) < f (-3,1)

ե) f (-23) < f (23)

զ) f (-8,1) > f (6,2)

Идти, ходить, ездить, ехать

Я иду, хожу, езду, еху.

Ты идешь, ходишь, едешь, ездишь.

Он идет, ходит, едет, ездит.

Она идет, ходит, едет, ездит.

Мы идем, ходим, едем, ездим.

Вы идете, ходите, едете, ездите.

Они идут, ходят, едут, ездят.

Идти- ходить

1. Мой папа идет на работу каждый день.

2. Сегондня я хожу к другу.

3. Куда ты идешь.

4. Они часто идут на дискатеку.

5. Вы в пятницу идете на концерт.

Ездать- ехать

1. Ваня часто ездит к бабушке в гости.

2. Я в среду еху в кино на автобусе.

3. Вы каждый день еху на работу на машине.

4. Мы с Яной иногда едем в бассейн на метро.

5. Сейчас Таня едет в школу.